KELİME OYUNU 4: Yeşil-Baharat-Şiir-Yol-Sabah

 





Uzun bir yolun üzerinde yürümekteydim. Üzerimde kalın bir mont, sırtımda çantam, karlara dayanıklı bir botum vardı ayağımda. Eldivenlerimin koruma etkisini arttırmak için montumun cebine sokmuştum ellerimi. Yüzümü soğuktan korumak için yapabileceğim fazla bir şey yoktu. Bileğime kadar battığım karlar içinde yürüyordum. Tek yapabileceğim soğuğu düşünmemekti. Bir an durdum. Başımı kaldırıp, çevreme baktım. Karların altında saklanmış bu yolun, iki tarafında yeşil bir ova olduğunu düşündüm.  Aralarda açan kırmızı gelincikler, papatyalar, yer yer güne bakanlar… Sonbaharda sararmış, dökülmüş yapraklar…

Her mevsiminde başka güzellikler saklı olan bir yer…

Çocukluğum da böyle bir yolda geçmişti benim. Her gün arkadaşlarımla el ele tutuşur okula giderdik. Sırtımızda çantalar, ayaklarımızda botlar, annelerimizin uyarılarına rağmen önünü asla kapatmadığımız montlar… Üşümezdik çünkü. Cıvıl cıvıldık. Sabahları koşarak okula gider, öğlen koşarak gelirdik. Değil üşümek, terlerdik bile. Sıcacık evimizde kahkahalar atar, büyüklerimizin anlattığı hikayelerle eğlenir, öğrenirdik.  Ertesi gün öğrendiğimiz hikayeleri arkadaşlarımıza anlatırdık. Neden üşüyelim ki, içimiz sıcaktı, hayat doluyduk.

Ama şimdi çok üşüyorum be hayat…

En sevdiğimiz de Pazar sabahlarıydı. Okul yok diye değil. Babam o gün işe gitmezdi çünkü. Tüm aile bir arada kahvaltı ederdik. Bu da beni çok mutlu ederdi. Sabah annemin erkenden kalkıp, babam seviyor diye pişirdiği tarhana çorbasının kokusuyla uyanırdık. İçine koyduğu baharatlardan mı bilmiyorum, kendine has bir kokusu vardı bu çorbanın. Sobanın üzerinde kızartılmış ekmek kokusu, tereyağı ile birleşince, kahvaltı etmenin mutluluğu artardı benim için.

Kahvaltı sonrası arkadaşlarımla sokakta oynar, ödevlerimizi yapmak için birimizin evine giderdik. Arkadaşımın ablası anlamadığımız konularda bize yardım ederdi. Çok soğuk havalarda, kendi okuduğu ve bize uygun olan hikaye ve şiir kitaplarından verirdi.  Arkadaşımla kafa kafaya verir, bazen sessiz, bazen de birbirimize okuyarak bitirirdik kitapları… Eğlenirken öğrenir, öğrenirken eğlenirdik…  

Çok üşüyorum be hayat…

Gözümden akan yaşı eldivenim ile sildim. Bu havada ağlamak pek mantıklı olmazdı. Tekrar yürümeye başlamadan önce montumu kontrol ettim. Annemin tembihlediği gibi montumun önü kapalı, hatta eldivenlerim bile elimdeydi.

Anılarım bile yetmiyor bana…


Kelime oyunu etkinliğini Deep düzenliyor. Ayrıntılı bilgileri kendisinin blogundan öğrenebilirsiniz.

Ben etkinliği sevgili evde yazar ın blogunda gördüm. Her ikisine de teşekkür ederim.

Görsel web'den alıntıdır.

Yorumlar

  1. heeey aramıza hoşgeldiniiz. çok sevindim sizin de yazmanıza. şimdi yazımın yorumlarında ben de vercem linkini bu yazınızın, okumaya da sonra geleceğim. bakın, yarın çarşamba, kelime oyunu 5 başlıyor, çarşambadan gelecek çarşambaya dek yeni kelimelerle yazacağız, bu haftanın kelimelerini bonheur arkadaşımız verdi. kedi film keman hasret ağaç. istersen yazarsın yinee :) her zaman da katılabilirsin tabii, önümüzdeki haftalardaaa :) sen de ilerleyen haftalarda 5 kelime verebilirsin bi de :) bunun yanında, aklında olsun, pazartesileri ağaç ev sohbetleri yapıyoruz, her hafta bir arkadaşımız dilediği bir konuyu seçip blogunda yazıyor, biz de ondan görüp yazıyoruz, istediğin zaman katılabilirsin, hatta sohbet konusu da bulabilirsin. sohbet konusu bulmak istediğin zaman bana söyleyebilirsin :) ayrıca mimler de var, dün iki tane yaptım, onlar gibi. görüşürüz yineee :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim hoş bulduk. Umarım diğer tüm etkinliklere de katılabilirim. Görüşmek üzere...

      Sil
  2. Bedenlerimiz yaşlanıyor ama ruhumuz hep çocuk kalıyor sanki. Bu yüzden geçmiş hiç geçmiyor.
    Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil
  3. ya çok güzel yazmışsın valla duygulandım, burnum sızladı, mazi, çocukluğumuz, sonra o yol. çok iyiydi. yazsana hep böyle geçmişten, çocukluğundan.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Seviyorum yazmayı, hayatımın her zaman bir köşesinde. Bloguma uzun zamandır yazamadım ama bundan sonra umarım yazmaya devam ederim. Hepimizin güzel anıları vardır, onları hatırlamak ısıtır içimizi. Ama umarım hiç birimizin içi öyküdeki gibi üşümez.

      Sil
  4. kelime oyunu 5 de bugün başladı. iyi yıllar bir dee :) bi de, blogunda kitap hayatı gördüm yaa irem yağızel, bütün yazılarını okurdum, özellikle kitap ve müzikte iyiydi. beş yıl önce yazardı. sonra gitti. lisedeydi. onun blogu yorumlarımla dolu :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Size de iyi seneler dilerim. Sağlıklı ve mutlu bir yıl olsun herkes için. Teşekkürler...

      Sil
  5. Çok güzel yazmışsınız, duygulanarak okudum ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim ederim. Tekrar hoşgeldiniz bloguma :)

      Sil

Yorum Gönder