#Blogfırtınası Etkinliği 15. Gün

15.gün yazıma gelince. İnsanı o kadar çok çocukluk anısı vardır ki. İçlerinden bir tanesini ve hiç unutmadığımı sizlerle paylaştım. İşte konu ve yazım...

Gün 15. İyi ya da kötü, herhangi bir çocukluk anınıza yeniden hayat verin, bugünkü içgörülerinizle tekrar bakın.

6-7 yaşlarımdaydım. Sessiz, sakin bir çocuktum. Abim de benim tam tersine çok yaramazdı. Abim o sene ortaokula gidiyordu. Okulda arkadaşları ile koştururken yüksekten düşmüş ve kolunu kırmıştı. Tabi ki annem ve babam işten apar topar gelip onu hastaneye götürmüşlerdi. Ben de okuldan alınıp (birinci sınıfa gidiyordum) anneanneme getirilmiştim.

Herkes çok üzüntülüydü. Ben kol kırıklığının ne kadar can yaktığını tam olarak bilmediğim için onlar kadar tepki veremiyordum. Ama abime birşey oldu diye ağlıyordum. Neyse akşam olmuştu ve haber yoktu. Eh yıllar önce şimdi ki gibi cep telefonu da yok hemen haber alasın. Akşamın geç saatinde teyzem ve babam eve döndüler. Abimin tahlilelrinde pürüz çıktığı için tedbir için hastaneye yatırmışlardı ve annem de abimle birlikte kalmıştı. Çocuk aklımla annemin geri dönmemesi beni çok üzmüştü. Kimseye birşey söylemedim ama yatağımda ağladığımı hatırlıyorum.

Ertesi gün cumartesi ve ziyaret günüydü. Bütün aile annemle abimi ziyerete gitmiştik. Beni içeri sokmadıkları için, annem beni görmeye bahçeye inmişti. Ben de babamın kucağındaydım. Annem bana doğru gelip beni kucağına almak istedi ama ben anneme sırtımı döndüm. Annem önce şaşırdı ve "sen bana kızdın mı, ama abin kolunu kırdı ben de burdayım, en kısa zamanda eve döneceğim" demişti. Ben yine de annemin kucağına gitmemiş ve annemi gönülsüz bir şekilde öpmüştüm.

Şimdi düşünüyorum da annem ne kadar üzülmüştür. Bir çocuğu hastanede yatarken diğer çocuğu onu yalnız bıraktı diye kızıyor. Anne olunca anlarsın derler ya işte o duygulardan biri. Bana aynı davranışı oğlum yapsa, kendimi çok çok kötü hissederdim. İstemeden de olsa annemi ne kadar kırdığımı ve üzdüğümü büyüyünce anladım. Ne zaman o anları hatırlasam gözlerim dolar. Ama o günlerin dönüşü yok, ne yapsam anneme hissettirdiklerimi geri alamam. Tek söyleyebileceğim, ÖZÜR DİLERİM! annecim...

Yorumlar