Biraz Nostalji Yaptık, İlkokul Yıllarına Gittik


Selam. Uzun süredir yazmıyordum blogumda. Okuduğum kitapların yorumlarını bile yazmaya fırsat bulamazken sevgili blog arkadaşım evdeyazar'ın blogunda yazdığı konuyu görünce hemen geçtim bilgisayarın başına. Çoğunuz okumuşsunuzdur mutlaka o güzel, herkesi ilkokul günlerine götüren yazıyı. Hepimize nostalji yaptırdığı ve o harika günleri hatırlattığı için teşekkür ederim evdeyazar. Eğer hala okumadıysanız buradan okuyabilirsiniz.

Gelelim benim ilkokul günlerime. 1981 yılında başlamıştım ilkokula. Annemin elleri ile ördüğü dantel yakalar süslerdi önlüğümü. Bizim de zenginlikten değildi dantel yakalar, annemin el maharetinin güzel eserleriydi sadece. Saçlarımı yandan iki örgü ile örerdi her sabah. Çocukluğumun çok çok güzel günleriydi ilkokul günlerim. Benim zamanımda da vardı kokulu silgiler. Ama kullandığımı çok fazla hatırlamıyorum. Evrak çantası modeli çantam vardı. Çantalarımızı oturduğumuz tahta sıraların yanlarına yere koyardık.

Defterleri hatırladım şimdi de. Bir tane günlük defter bir tane de temiz defter vardı. Günlük defteri okulda kullanır, temiz deftere evde ödevleri yapardık. Öğretmenimizde temiz defterleri toplar ödevleri kontrol ederdi. Tabi ki bir de o defterlerin kenarlarına çizdiğimiz kenar süsleri. Çizgileri yan yana, alt alta çizer, birleştirir saç örgüsüne benzer bir şekil yapardık. Sadece bu değil, çiçekler, yapraklar ve çeşitli şekillerde çizerdik, bazen de renkli yapardık bu şekilleri. Günümüzdeki gibi renk renk, şekil şekil kalemlerimiz yoktu. Siyah kalem ve kırmızı kalem, bir de boya kalemleri. Sevgili evdeyazar'ın dediği gibi tükenmez kalem kapağı takardık kalemler biterken.
En çok çizdiğimiz defter kenarı süsü.

Ve öğretmenim, benim güzel öğretmenim hayatımda boyunca unutmayacağım insanlardandır. Şefkatli, güleryüzlü ve eğitim hayatımızda en önemli rol oynayan kişidir. Hem eğitim açısından hem de sosyal açıdan çok büyük katkıları olmuştur. Hatırlıyorum da bize görgü kurallarını daha o yıllarda öğretmeye başlamıştı. Bir gün sınıfta yanımızda getirdiğimiz (kendisinin çok fazla katkısı olmuştur) kuru yiyecekleri, çatal-bıçakla nasıl yeneceğini, peçete kullanma kurallarını öğretmişti. Memleketinden gelen kuru ve yaş meyveleri sınıfa getirir hepimize paylaştırırdı. Bizim evimize çok yakın otururdu, her bayramda elini öpmeye giderdim. Umarım yine en kısa zamanda kendisini görmeye giderim. Bu yazımı okuyan arkadaşlarımın da bana katılacağına eminim.

Aslında o yıllara ait yazılacak o kadar çok şey var ki, teneffüslerde alınan gevrek-gazoz ikilisi, okul çıkışı bakkaldan alınan toz leblebi, ağızda patlayan şekerler, su mataraları, defterlerin kenarları kıvrıldığı için takılan ataşlar (şimdi renkli ve plastikleri var), ayrıca yaka düğmemize taktığımız hangi kola (kitaplık kolu, ilk yardım kolu, gezi kolu v.b) ait olduğumuzu gösteren plastikten kartlar ve daha aklıma şu anda gelmeyenler

En son sevgili blog arkadaşım evdeyazar'a tekrar teşekkür ediyorum beni o günlere götürdüğü ve uzun süredir yazmadığım blogumla ilgilenmemi sağladığı için. 

Yorumlar

  1. Bu keyifli yazı için asıl ben size teşekkür ederim, nostalji rüzgarları estirdik gülümsedik ne güzel oldu :)
    Sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beğendiğinize sevindim, ben de keyifle yazdım o günleri hatırlayarak

      Sil
  2. Ben de, evde yazar sayesinde yazınızı okumuş oldum. Daha sık yazmalısınız. Bu arada gevrek yazmışsınız. Hemen dikkatimi çekti. Hakkımda kısmına baktım. Yaşasın İzmir'de bir blog yazarı daha... Yazılarınızı merakla bekliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, biz İzmirli'ler simite gevrek deriz değil mi :) Teşekkür ederim, keyifle yazmaya devam edeceğim :)

      Sil
  3. Elinize yüreğinize sağlık ne güzel bir yazı bizi geçmişimize götürdünüz..
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, beğendiğinize sevindim.
      Sevgiler ve selamlar :)

      Sil
  4. öğretmeninizi sevgiyle anmanız ne güzel... bu değerli mesleği ne hale getirdiler. yazık.. çocukları anne baba ile birlikte hayata hazırlayan, işini güzel yapan tüm değerli öğretmenlere selamlar saygılar.....

    YanıtlaSil

Yorum Gönder