Bir Anneden Kreş Seçimi ve Kreşe Adaptasyon Sürecine Yönelik Tavsiyeler

Daha önce 2 yaş sendromu ile ilgili makalemde sizi oğlumla tanıştırmıştım. 2 yaş sendromu ve yaşadıklarımı paylaşmıştım sizlerle. Şimdiye kadar anneanne rahatlığı ile yetişen oğlum artık 3 yaşında ve kreşe gidiyor. Çocuğu kreşe giden anne/babaların şu anda “zor bir dönem hem de çok zor” dediklerini duyar gibiyim. Evet, gerçekten öyle hem bizim için hem de oğlumuz için. Kreşe başlayalı yaklaşık bir ay oldu. Tabi ki bu bir ayın ilk haftası alıştırma haftası olarak geçti.

Aslında kreş maceramız bir ay önce başlamadı. Kreş seçimi ile başladı bu macera. Kaç kreş gezdik, kaç kişi ile konuştum, kaç kreşe telefon ettim sayısını hatırlamıyorum. Koşulları tek tek inceledik eşimle birlikte. İşte onlardan bir kaçı;

• Kreşin açılış ve kapanış saatleri; ikimizde çalıştığımız için bu saatler bizim için çok önemli idi.
• Kreşin konumu; sabahları ve akşamları araba ile rahatlıkla alınabilecek bir konumda mı?
• Kreşin fiziksel şartları; ısınma, havalandırma, bahçe, temizlik ve hijyen.
• Kreşin müdürü ve öğretmenleri; eğitim durumları, güler yüzlü olmaları, sempati duymamız.
• Kreşin aktiviteleri; çocuğunuza uygun her aktivite mevcut kreşlerde
• En önemlisi de kreşten içeri girdiğinizde ben çocuğumu buraya emanet edebilirim diyebilmeniz ve o sıcaklığı ve samimiyeti ortamdan alabilmeniz.

Tabi ki bu yazdıklarım uzman görüşü değil, tamamen anne-baba gözüyle bakılanlar ve hissedilen duygular.

Gelelim kreş maceramıza. İlk hafta birer saat gelip gittik. Hem öğretmenine hem de okuluna alışması için bazen beni görerek bazen de görmeden bir saatini geçiriyordu kreşte. Bir hafta sonunda “bugün büyük gün dediler”. Sabah bırakacak akşam alacaktım oğlumu. O kadar zor geleceğini tahmin etmemiştim. Benden ayrılmak istemedi, ağladı. Benim sabırlı ve dik durmam gerekiyordu. Onu bırakırken öyle davranmaya çalışıyordum ama eve gelince o dikliğimden eser kalmıyor, oturup ben de ağlıyordum. Önce yaptığım bana zalimce bile geldi. Ama oğlumdaki değişimleri gözlemledikçe artık böyle düşünmüyorum.

Oğlum 2-3 çeşit yemek dışında yemek yemezdi, yemek yerken dolaşırdı ve hiç acıktığını söylemezdi. Şimdi şu üç haftalık dönemde bile yemek konusunda değişimler var. Yediği çeşitler arttı ve oturarak yemek yiyor. Uykusu da düzene girdi. Sabahları erken kalktığı için, akşamları da aynı saatte yatmaya başladı. Diğer değişimleri de sabırla bekliyorum. Biz ebeveynler evde bazı konuları kendimiz yola koyamıyormuşuz bunu anladım.

Tabi ki çocuğa uygun kreş bulmak, çocuğu kreşe alıştırmak, sizin ve aile büyüklerinin bu duruma alışması çok zor oluyor. Bu hafta oğlum biraz daha alıştı okuluna, sabahları çok ağlamıyor arkamızdan. Akşamları da öğretmenlerine öpücükler gönderip, el sallayarak ayrılıyoruz okuldan. Okulunu ve öğretmenlerini sevmesi önemliydi bizim için. Biz de sanırım daha rahatız, ama aklımız hep onda.

Çocuğunu kreşe göndermek isteyen anne – babalara tavsiyem, öncelikle çok iyi araştırma yapıp, çocuğunuzun mutlu olacağı kreşi bulun. Alıştırma devresinde ise sabırlı ve azimli davranın. Güzel değişimleri gördükçe siz de hem şaşıracak hem de sevineceksiniz. Sağlıklı ve mutlu günler...